Mysterieus pand
“Overal waar ik kom krijg ik een stevige bak aangeboden, dat is zó Nederlands,” lacht Judith. Ze verliet Brussel en verhuisde, voor de liefde, naar Nederland. Net afscheid genomen van haar baan bij Leefmilieu Brussel, richtte Judith enthousiast haar blik op een groot bouwbedrijf. Tot ze op een dag langs een opvallend gebouw in Breda reed.
“Ik ben nogal nieuwsgierig. Toen ik langs dat mysterieuze pand kwam, móést ik weten wat erbinnen gebeurde. Ik ging googelen en belandde op de website van Krinkels. Bleken ze daar, net als mijn vorige werkgever, ook actief de openbare ruimte. Dat is dus een rode draad in mijn werk geworden.”
Waarom juist die openbare ruimte haar zo trekt? Judith hoeft daar niet lang over na te denken: “Het is superzinvol werk. Steden, wegen, spoorlijnen... We nemen met z’n allen zoveel ruimte in, dan is het ook onze verantwoordelijkheid om die ruimte leefbaar en veilig te houden. Ik wil met mijn werk een steentje bijdragen, al is het maar een kiezelsteentje. De wereld veranderen kan ik niet, maar ik wil wel opstaan met het idee dat ik iets nuttigs doe.”
Greenwashing of transparantie?
“Krinkels heeft als missie 'onderhoud voor nu en later', dat spreekt me enorm aan. Het is een bedrijf met een groen hart. Iedere collega heeft echt een liefde voor buiten zijn. Al ben ik een stadsmeisje, ik vlucht in mijn vrije tijd de natuur in. Ik zie er ook naar uit om binnenkort een keer met een van de ecologen op pad te gaan, die zijn niet via een externe partij aan ons verbonden. Ze zijn echt bij Krinkels in dienst. Maar wat ik misschien nog wel het meest waardeer van Krinkels, is de transparantie. We nemen initiatief in duurzaam werken, maar zijn ook een commercieel bedrijf.”
"Want," voegt de Belgische nuchter toe, “Als je écht alléén voor de natuur zou kiezen, dan zou je bij het maaien langs het spoor, steeds het spoor moeten verleggen om een nestje te laten liggen. Maar dat kan natuurlijk niet. We leven niet in balans met de natuur. De mens neemt ruimte in. En dat betekent: zorgen dat de autosnelweg veilig is. Dat vind ik zinnig werk.”
"Krinkels heeft als missie 'onderhoud voor nu en later', dat spreekt mij enorm aan."
Achter de camera
Judith studeerde Communicatiewetenschappen, gaf enkele jaren Engels en Frans op een school en werkte daarna als woordvoerder voor de Brusselse overheid. Waar ze toen voor de camera stond, staat ze nu erachter. “Ik was altijd een beetje jaloers op contentmakers. Die werken creatief en zelfstandig.”
Een liefde voor buiten, een realistische blik en een flinke portie nieuwsgierigheid. Judith past perfect bij haar rol als contentmaker. Maar wat houdt haar gemotiveerd, juist als het werk voor een aannemer soms botst met idealen? “Als contentmaker kan ik bijdragen. Mijn collega’s buiten verdienen een plek in de schijnwerpers. Ze werken keihard, soms midden in de nacht of ergens verscholen op een defensieterrein. Op social media kunnen we een podium creëren. Hopelijk groeit zo ook het bewustzijn over hoe belangrijk dit werk is. Als de aanpakkers op de vestigingen zich herkennen in de content die ik maak, als ze trots zijn op wat we delen. Dáár haal ik mijn energie uit.”
Een gracht vol potentie
Krinkels heeft nogal wat verschillende werken om in beeld te brengen. Heeft ze al een favoriet project? “Zeker! Die fietsen die uit de gracht gevist worden. Dat was een van de eerste posts die ik zag toen ik Krinkels opzocht. Ik dacht meteen: wat een potentie! Zo’n mooi project. Inmiddels ben ik op de vestiging in Delft geweest waar ze mij vertelden dat het één keer per jaar gedaan wordt. Helaas net gemist, maar ik zet het groot in mijn agenda voor volgend jaar. Ik móét mee op die boot.”
Maar dat is niet het enige. “Vandaag was ik in Nieuwerkerk aan den IJssel," vervolgt ze, "Daar werkt een stel samen bij Krinkels. De echtgenote was al vier keer gevraagd en sinds een maand is ze toch begonnen. Dat wil ik vertellen. En wist je dat we op de Universiteit Twente letterlijk álles doen? Van groenonderhoud tot klaslokalen opruimen. Daar wil ik ook heen!”
"Fietsen uit de gracht vissen. Ik dacht meteen: wat een potentie! Ik zet het groot in mijn agenda voor volgend jaar."
Tien zinnen, één kans
“Er stonden geen vacatures open voor marketing, dus ik schreef gewoon een open sollicitatie. Tien zinnen en mijn cv. Ik was niet eens echt op zoek, want er wachtte al een nieuw hoofdstuk op me. En toen kreeg ik binnen 24 uur een reactie. Of ik op de koffie wilde komen.”
Dat snelle schakelen typeert Krinkels. Judith merkt het overal. In de aanpak, in de communicatie, in de ruimte die ze krijgt. “Ik wil blijven leren. Mijn generatie is niet op zoek naar micromanagement. We willen vrijheid, vertrouwen, een leercurve. En bij Krinkels mag dat. Ik hoor het ook van anderen. Collega's voelen zich verantwoordelijk voor hun werk, nemen initiatief. Ze zijn niet bang om hun mond open te trekken. Die directheid is wel een ding hoor. Dat is even schakelen. Ik kom uit een Franstalig milieu. Daar gebruiken we liever honderd woorden voor iets wat hier met vijf wordt gezegd.”
Als Belgische leert Judith de Nederlandse cultuur op unieke wijze kennen. Ze komt in iedere uithoek van het land. “Los van mijn werk is dit ook gewoon een avontuur. Ik woon nog maar net in Nederland. Dialecten, gewoontes, werksferen. Elke vestiging is anders. De één luncht samen aan tafel, de ander eet onderweg. En toch: overal voel je Krinkels.
"Ik heb het gevoel dat ik een beetje ondernemer mag zijn, maar dan met financiële zekerheid."
Een microfoon onder je neus
De uitdaging zit voor Judith nu vooral in balans. “Ik wil zoveel mogelijk vestigingen bezoeken, verhalen verzamelen. Maar daarna moet al die content ook nog geëdit en geplaatst worden. En het is nog best een kunst om iedereen mee te krijgen. Zeker de mannen buiten willen vooral meters maken, zij zijn hartstikke druk. Daarom is het belangrijk iedereen te motiveren. Ik duw niet meteen een microfoon onder je neus. Ik wil eerst weten wie je bent. Dat is die nieuwsgierigheid weer, hè."
En de toekomst? “Wat ik over twintig jaar doe, weet ik niet. Ik heb nog nooit zó ver vooruit gekeken. Maar voor nu zit ik hier helemaal op mijn plek. Ik heb het gevoel dat ik een beetje ondernemer mag zijn, maar dan met financiële zekerheid. Waar krijg je die kans nou?”
